Mixtape.

Nieuw!

kattuk.nl/Posts tagged "Niels"

Niels Tag

Column: Alcoholkinderen, politie en ouders. Door: Niels Appelo

Een nieuwe column van Niels. Eerder verschenen in De Katwijksche Post en op nielsvandedag.nl

In Nielsgierig observeert Niels Appelo zijn dorp Katwijk, de rest van Nederland en de wereld. Hij verwondert en verbaast zich, is nieuwsgierig naar van alles en nog wat en vraagt zich af.

Deze week? De Katwijkse politie die op onze bezopen jongeren let.

Waarom? Omdat hun ouders doorgaans op zaterdagnacht niet op straat of in de kroeg zijn.

En? Dat is nu precies waar het om gaat: samenwerking.

Vorige week werd op deze plek over het alcoholgebruik, of –misbruik, van onze Katwijkse jeugd geschreven. Er werd veel gereageerd. Ouders die hun zorgen uitten, mensen die zich afvroegen óf er wel een oplossing is en anderen vonden het wel meevallen: ‘het hoort bij het opgroeien’.

Hoe uiteenlopend de reacties ook, in iedere mening ligt een stukje van de waarheid. Zo ook de reactie van Politie Katwijk via Twitter. Zij vinden het ‘een groot probleem waar we ieder weekend tegenaan lopen’. Toch vreemd dat ondanks een wekelijkse confrontatie met dit ‘grote probleem’, geen vooruitgang lijkt te worden geboekt.

Wijkagent Jeugd Huibert den Butter ziet een houdingsverandering bij de jongeren van nu. Vroeger hadden jongeren in de categorie ‘ga toch boeven vangen’ nog ‘jij bent toch ook jong geweest’. Dat is nu niet meer. Door de grote aandacht voor de negatieve effecten van alcoholgebruik en straatdrinken weten ze precies waarom dingen wel of niet mogen. Dat is mede te danken aan voorlichting. Een gedragsverandering is minder snel gerealiseerd. ‘Denk hierbij aan roken. Sinds de jaren zestig weten we dat het slecht en kankerverwekkend is. Nu nog steeds is de discussie gaande waar wel en niet gerookt mag worden’, vertelt Den Butter.

Column: Katwijk. Kinderen. Alcohol. Door: Niels Appelo

Een nieuwe column van Niels. Eerder verschenen in De Katwijksche Post en op nielsvandedag.nl

In Nielsgierig observeert Niels Appelo zijn dorp Katwijk, de rest van Nederland en de wereld.
Hij verwondert en verbaast zich, is nieuwsgierig naar van alles en nog wat en vraagt zich af.

Deze week? Katwijkse jeugd laat zich vol lopen.

Waarom? Omdat hun vrienden en vriendinnen dat ook doen.

En? De kroegen verkopen in ieder geval minder sterke drank aan 18-minners.

Zaterdagavond. Half negen, ergens buiten vlakbij een sloot, of onder een brug. Groepje jongens en meiden. Lekker zuipen. Steeds harder praten. Schreeuwen. Als het bijna zondag is slingerend naar het dorp. Nog meer zuipen. Ongecontroleerde bewegingen, ze hebben elkaar nodig om te blijven staan. Shotjes sterke drank. Naar de klote gaan. Nergens iets om geven. Zondagochtend naar huis. Strompelend, want fietsen gaat niet meer. Af en toe even langs de kant van de weg voorovergebogen rusten. Eenmaal thuisgekomen net op tijd voor de wc. Gelukkig, niemand wakker gemaakt.

‘Hoe was het gisteren?’ vraagt moeders zondagmiddag. ‘Leuk, hoor.’

Column: Metal. Door: Niels Appelo

Eerder verschenen op Nielsvandedag.nl

Kortgeleden ben ik er voor uit gekomen.

Zo’n beetje iedereen die ik kende luisterde gewoon top-40-mainstreammuziek. Ik luisterde wel mee, maar vond er weinig aan. Mijn muziekvrienden hadden wel wat alternatieven. Ik bedoel: progressieve rock, metal en nog wat hardere resonante muzieksoorten.

Er ging een wereld voor me open. Ik luisterde er graag naar, zonder agressief te worden. Wanneer in een andere dan mijn muziekomgeving werd gesproken over muziek, zei ik het niet. Dan luisterde ik ‘ja, van alles wat, joh’.

Ik dacht namelijk aan het beeld van woeste stieren die in een modderpoel elkaar te lijf gingen. Lange, zweterige haren, ontblote bovenlijven met lelijke blauwe tekeningen en zwarte zware schoenen. Daar moest iedereen toch aan denken?

Column: Eindelijk. Door: Niels Appelo

Een nieuwe column van Niels. Eerder verschenen op www.nielsvandedag.nl

Op de basisschool wilde ik het al kunnen.

Tijdens spelletjes op het schoolplein of met een partijtje voetbal hadden de jongetjes die het wel konden toch een soort overwicht. En iedereen schikte zich dan. Terwijl je zou zeggen dat alleen een hond er goed naar zou moeten luisteren.

Lang heb ik er niet aan gedacht. Sporadisch, wanneer ik in een onduidelijke situatie orde wilde scheppen, of de aandacht wilde. Dan dacht ik weer terug aan die jongetjes die als haantjes en alfaatjes het trucje wel beheersten.

Columnpje over respect. Door: Niels Appelo

Een verdrietige week voor de familie van de doodgeschopte grensrechter van de Almeerse Buitenboys is voorbij. Dat verdriet zal nooit weggaan. Het bleek aanleiding voor de KNVB om alle amateurwedstrijden af te gelasten en met elkaar tot bezinning te komen over ‘respect in het voetbal’.

In Katwijk werd er op de club gepraat over de geweldsproblematiek in het voetbal en de pedagogische fouten van ouders in geval van ontspoorde kinderen. En over kutmarokkaantjes. En over buitenspel. En over de combinaties van dezen.

Dat deze gesprekken plaats hebben gevonden is goed. Collectieve afkeuring leidt tot een sterkere band binnen de club. Het komt de sociale binding ten goede. Je bent met zijn allen tegen hetzelfde.

Maar waar ben je dan precies tegen? Tegen het doodschoppen van iemand? Tegen schoppen? Tegen agressief jong tuig? Tegen alle voetballertjes van rond de zestien? Tegen voetbal? Tegen buitenspel? Of tegen Marokkanen?

Is het raar om die Noord-Afrikanen de schuld te geven? De fatale trappen werden weliswaar op het voetbalveld gegeven, maar het waren Marokkaantjes, toch? Daar gaat het om. Wilders twijfelde in ieder geval geen moment om via Twitter de verrotte islam en die hufterige Saharaklootzakken er aan hun zwarte haren bij te sleuren.

Blog: Waarom #ERIKMOETBLIJVEN niet werkt. Door: Niels Appelo

Een nieuw blog van Niels Appelo n.a.v. de actie #ERIKMOETBLIJVEN waar eerder hier op Kattuk.nl aandacht aan is gegeven.

Een paar Katwijkers in je tijdlijn eind vorige week en het kan je niet ontgaan zijn. Erik moet blijkbaar blijven. Onder de hashtag #ERIKMOETBLIJVEN (ja, met capslock aan) twitterde gans (jong) Katwijk dat Erik, een jongen uit Kirgizië, niet mocht worden uitgezet. De actie wekte nieuwsgierigheid, want jonge mensen die zich inzetten voor een leeftijdsgenoot is positief. En dat moet ook gezegd worden. Zeker als er elders in het land iemand zichzelf van het leven berooft mede door toedoen van zijn leeftijdsgenoten.

Toch volgden kriebels de nieuwsgierigheid op. Geen sympathie. Dat verbaasde mij. Want ik ben helemaal niet harteloos. Hoewel ik nooit afscheid heb moeten nemen van een goede vriend die terug naar ‘zijn eigen land’ moest, kan ik mij voorstellen dat het verschrikkelijk kan zijn. De politieke keuzes weggelaten word je als mens misselijk bij de gedachten aan wat zo’n jongen en zijn omgeving moeten doormaken.

Zo’n jongen, ja. Want wie is die jongen, eigenlijk? Ik zag overal de schreeuwerige hashtag #ERIKMOETBLIJVEN, maar geen idee wie Erik is. En wat is zijn verhaal?

Column: Gezamenlijke verantwoordelijkheid. Door: Niels Appelo

Verkiezingen. Informatie. Formatie. Bruggen slaan. Regeerakkoord. Zorgpremie. Beëdiging. Beëdiging. Regeerakkoord kapot. Spannend. Regeerakkoord gerepareerd.

Het kabinet lijkt na een razendsnelle formatie en kinderachtig gehakketak aan de slag te kunnen met het nieuwe regeerakkoord. Uiteindelijk gaan we anders nivelleren. Nu via de belastingschijven. Als er maar genivelleerd wordt, want dat is een feest. En of dat nu via de inkomensafhankelijke zorgpremie gaat, of via de inkomstenbelasting: verschil moet er vooral niet zijn. Nivelleren is tot een doel verworden. Begrijp me niet verkeerd: ik vind ‘grote schouders, zware lasten’ een goed, sociaal principe. Maar wel ten bate van een hoger doel. Een welvarende, vooruitgaande, duurzame samenleving bijvoorbeeld. Laten we hopen dat ze dat niet vergeten.

Column: De bureaus staan er nog. Door: Niels Appelo

Een nieuwe column van Niels Appelo. Ditmaal over de Tweede Kamer verkiezingen. 

Eerder verschenen op de jongerenpagina van de Katwijksche Post.

——
De verkiezingen liggen ruim een week achter ons. In Katwijk zijn er 34.841 geldige stemmen uitgebracht. Dat zijn evenveel stemmen voor het inperken van de bureaucratie.

Nationale en lokale overheden hebben vaak de naam dat ze ogenschijnlijk simpele vragen of opmerkingen niet zonder slag of stoot door het oerwoud aan regels weten te begeleiden tot een goed antwoord. De oneliners verschenen na de klap in het Catshuis weer op het papier bij de campagnebureaus.

Eloquente versies van ‘DE BUREAUCRATIE MOET HARTSTIKKE KAPOT EN ALLES!!11!’ doen het altijd goed bij de kiezer. De VVD gooit er een lekkere, dikke oranje streep onder, bij het CDA moeten we het samen doen en bij de PVV verzinnen ze iets met Sinterklaasrijm en grof taalgebruik. Afijn, u kent de usance van de partijen.

Column: Cultuurpodiamehoela! Door: Niels Appelo

En weer een nieuwe column van Niels Appelo.

Voor samenvatting van dit artikel, scroll naar beneden.

Cultuurpodiamehoela! 
TriPodia is onder jongeren in Katwijk een plek waar je twee, drie keer per jaar komt (wat een oude bende hier!!!!111!!), aan de tap hangt en schommelend (wat doet dat standbeeld daar!!!11!!???!!1) door de schuifdeuren naar je fiets beweegt. Volgende dag hoofdpijn van de Grolsch.

Hartstikke leuk, maar er gebeurt daar meer. Kleinkunst, cabaret, klassieke muziek. Het is geen theater, geen concertzaal. De programmering is gevarieerd met ruimte voor alle kunst en cultuur. Voilà, een cultuurpodium. Dat was een stukje duiding.

Nu zijn die feestjes waar beschonken jonge mensen rondzwalken de financieel aantrekkelijke avondjes. Tijdens hogere cultuurvoorstellingen zit de zaal haast nooit vol. Dat is niet erg. Het is namelijk een goede taak van de overheid om kunst en cultuur te helpen. Ook voor kleinere groepen mensen. Tenminste, als je niet van de PVV bent.

X