Blog

Blog: Waarom #ERIKMOETBLIJVEN niet werkt. Door: Niels Appelo

Een nieuw blog van Niels Appelo n.a.v. de actie #ERIKMOETBLIJVEN waar eerder hier op Kattuk.nl aandacht aan is gegeven.

Een paar Katwijkers in je tijdlijn eind vorige week en het kan je niet ontgaan zijn. Erik moet blijkbaar blijven. Onder de hashtag #ERIKMOETBLIJVEN (ja, met capslock aan) twitterde gans (jong) Katwijk dat Erik, een jongen uit Kirgizië, niet mocht worden uitgezet. De actie wekte nieuwsgierigheid, want jonge mensen die zich inzetten voor een leeftijdsgenoot is positief. En dat moet ook gezegd worden. Zeker als er elders in het land iemand zichzelf van het leven berooft mede door toedoen van zijn leeftijdsgenoten.

Toch volgden kriebels de nieuwsgierigheid op. Geen sympathie. Dat verbaasde mij. Want ik ben helemaal niet harteloos. Hoewel ik nooit afscheid heb moeten nemen van een goede vriend die terug naar ‘zijn eigen land’ moest, kan ik mij voorstellen dat het verschrikkelijk kan zijn. De politieke keuzes weggelaten word je als mens misselijk bij de gedachten aan wat zo’n jongen en zijn omgeving moeten doormaken.

Zo’n jongen, ja. Want wie is die jongen, eigenlijk? Ik zag overal de schreeuwerige hashtag #ERIKMOETBLIJVEN, maar geen idee wie Erik is. En wat is zijn verhaal?

Verspreid over Twitter was meer informatie te vinden. Kattuk.nl cureerde het even. Veertien jaar, drie jaar in Nederland, aardige jongen, spreekt vloeiend Nederlands, zit in Rijnsburg op school, ‘zit’ in Rotterdam (waarschijnlijk in een asielzoekerscentrum), is 8 november opgehaald door de vreemdelingenpolitie en vooral ene Elisa doet heel erg haar best Erik belangrijk te maken.

Via het account @laaterikblijven kreeg ik als antwoord op de vraag wie Erik was, een foto toegestuurd. In combinatie met het summiere, maar goed opgesomde samenraapsel op Kattuk.nl werd iets duidelijker wie Erik is. Hij staat op de foto als een jonge kickbokser.

Het kan komen door het jonge enthousiasme, of de onkunde bij het gebruik van de sociale media, maar het lijkt erop alsof de hashtag nooit echt uit de jonge twitterregio is gekomen. Een paar coole jonge twitteraccounts daargelaten.

Omdat ik vóór het verzamelen van de informatie niet wist waar het om ging vroeg ik wat rond op Twitter. Daar werd niet normaal op gereageerd. Ook bij het zoeken op de hashtag waren scheldpartijen en vuilbekkerij niet van de lucht. Nu ben ik geen teer zieltje met een angst voor krachttermen, maar het effect was averechts. Ik kende het verhaal achter de jongen nog steeds niet en iedereen die zich er mee bezig hield leek de rest van de wereld te haten en een aantal ziektes toe te wensen. Bovendien werd de situatie van de jongen veelvuldig vergeleken met die van Mauro, ‘een soort Mauro’, werd gebruikt om de urgentie aan te geven. Met de informatie die ik langzamerhand verkreeg werd duidelijk: Erik is in de verste verte geen ‘soort Mauro’. Wat is dit nu geweest? Een mislukt charmeoffensief? Nee hoor, het ligt veel simpeler.

Geef die jongen zijn eigen verhaal en wees aardig op de sociale media. Zeker als jullie zoiets willen bereiken of onder de aandacht willen brengen. Jullie mogen zelf bepalen wat het moeilijkst is, stelletje tyfushonden.

Door: Niels Appelo