Column Tag

Column: HVJ

Wij leven in een prachtig land. Een liefdevol land, waarin plaats is voor relaties. Nederland is daar ook een prima decor voor. De robuuste jongeman haalt zijn meisje op, en in het geheim vertrekken ze vervolgens naar een plek waar ze kunnen genieten van de ondergaande zon.  En daar speelt het sprookje zich verder af. Klinkt als een prachtig scenario. Maar helaas, tijden veranderen.

Ik wil niet ouderwets overkomen, maar tegenwoordig wordt liefde gezien als verkering. Verkering Anno 2013 is niets meer dan een meisje van 14 waarin je je auto kunt parkeren, verkering anno 2013 is een te strakke broek, die om de beentjes van het meisje zweeft. 90% van de desbetreffende meisjes hebben namelijk het figuur van een lucifer. Het hoort simpelweg niet. Je zit in de testfase. Ook ik heb het cliché vaak gehoord: ‘’Niets is mooier dan prille liefde’’. Helaas twijfel ik daar sinds kort aan. Hoe iedereen zijn  liefdesleven inkleurt mag diegene 100% zelf weten. Zo makkelijk ben ik dan ook wel weer. Maar elke dag wordt mijn twitter timeline vol geëjaculeerd met liefdesbetuigingen. Mensen die elkaar 4 weken kennen zeggen van elkaar te houden. Het liefst in afgekorte vorm.  HVJ. De H staat inmiddels niet meer voor houden van, maar voor hijgen voor.

Deze stelletjes wensen elkaar elke dag een fijne nachtrust. Niet erg. Maar via twitter, dus verschrikkelijk. Dit wordt echter zo volhardend gedaan dat ik ondertussen precies in mijn hoofd heb wanneer iedereen gaat slapen.

Column: Films op TV? Een volmondig NEE! Door: Wim Masmeijer

En alweer een column op Kattuk.nl. Dit keer van Wim Masmeijer.

Ook een column schrijven?
Mail je bijdrage naar info@kattuk.nl 

Kom dr maar in, Wim…..

Ik ben een filmliefhebber. Ik mag mij graag laten meeslepen in een aangrijpend verhaal maar ook onderuitgezakt op de bank met een heerlijk no-nonsense actiefilm kan mij bekoren. Uiteraard ben ik lid van Film1 en bekijk ik regelmatig een DVD.

En soms heel soms bekijk ik een film op televisie.

Ik trap er niet meer in…

Natuurlijk is het allang bekend dat commerciële oproepen om de haverklap films afkappen voor de hun talloze reclameboodschappen. Ik ben er inmiddels gewend als ik midden in een film zit er snel weer uitgerukt te worden door Harry van Sunweb of de krultang van Essent.

SBS6 is wat mij betreft de uber-verkrachter van films op TV. Films van 90 minuten worden uitgerekt tot een 2,5 uur durende ervaring. Duren de films langer dan 2 uur, ach dan stoppen we er toch Hart van Nederland tussen. Nederland moet natuurlijk wel op de hoogte blijven dat de kippen van boer Krelis van de leg zijn.

YOLO!

Afgelopen donderdag was ik ziek. En ik droeg het als een man. Dat is te vergelijken met een bevalling van de vrouw. Vervuld met zelfmedelijden fietste ik vervroegt uit mijn werk, om vervolgens neer te ploffen op een bank. Diezelfde bank leefde mee met mij, en gaf me rust. Rust die ik nodig had om alles te verwerken. Er werd tegen mij gezegd dat het logisch zou zijn dat ik ziek was. Het was immers koud, en dat is moordend voor je weerstand.

Ik vraag me af of het niet iets anders was. Deze weken heb ik me namelijk verbaasd over onze medemens. Regelmatig hoor en lees ik dingen waar ik van schrik, zo ook afgelopen tijd. Te beginnen met YOLO. Kent u dat? YOLO is voor menig persoon zonder enige vorm van ambitie een vrijbrief om dingen te doen die ze normaal niet zouden doen. Het zegt u nog steeds niks? Het betekend:’’You Only Live Once’’. De term zelf is weinig speciaal, maar toen een Amerikaanse artiest het op shirtjes begon te zetten was het opeens een hype. Massahysterie. Verschrikkelijk.