Column: Skigestuntel. Door: Ariënne de Vreugd
Slechts twee keer eerder had ik op van die gekke latjes gestaan. En dan wel safe and sound in een welbekende indoor skibaan, met de geruststellende handen van vriendlief om de mijne en een ieniemienie lopende band als skilift. De eerste keer voelde ik me net Bambi: onwennig en ‘een beetje wiebelig, vind je niet?’.
De tweede keer ging een stuk beter, want ik kon in een prachtig pizzapuntje de heuvel af. Ik was aangestoken met het skivirus. Aangezien vriend al sinds zijn zestiende achteruit skiënd de zwarte piste af kan en op zijn beoordeling dus geen tegenspraak duldt, vond hij het tijd voor zijn young padawan (ik dus) om een echte piste af te razen. Resultaat: een weekendje Winterberg voor mijn verjaardag.