Blog

Moby Dick: Borrelpraat

Na de tragische aanslag op het leven van de redacteuren en medewerkers van het Franse satirisch blad Charlie Hebdo gaf Peter R de Vries, want ja welke andere overgewaardeerde aandachtsrukker zou anders een mening over een dergelijke gebeurtenis hebben, diens blik op de gehele gebeurtenis. Hij was geen Charlie beweerde hij op live televisie, de tekeningen overstegen namelijk niet het niveau dan dat van het schreeuwen van “je moeder is een hoer”. Waar dergelijke uitspraken normaal gesproken direct op mijn lachspieren werkten, riep deze uitspraak vooral verbazing op, hoe kun je nou als weldenkend, intelligent persoon die serieus genomen wil worden dit soort belachelijke, onsamenhangende gedesillusioneerde, goedkope en debiele Borrelpraat verkondigen op live televisie. Borrelpraat, het soort dialogen wat je op de gemiddelde verjaardag uit de mond hoort komen van een tante die je eigenlijk alleen kan herkennen aan diens hippe niet-hippe kapsel wat in de jaren 80’ wellicht enige vorm van aantrekking met zich mee moet hoeven brengen maar inmiddels was verworden tot een tragische en wanhopige poging om nog enigszins jeugdig en “tijdsbewust” over te komen op haar vriendenkring. De eerder genoemde borrelpraat was een resultaat van wanhopige pogingen op het hebben van een gesprek over “maatschappelijke” kwesties terwijl geen van de deelnemers aan dergelijk gesprek ook maar een greintje inzicht of verstand omtrent het subject hebben wat ertoe leidt dat ieder van hen (en in dit geval dus Peter R de Vries) nogal lomp, dom, onnadenkend en gedesillusioneerd overkomt . Gesprekken die in principe uit niets ander bestaan dan betekenisloze en lege gebakken lucht, die overigens waarschijnlijk net zo leeg is als de binnenkant van hun hersenpan,  je hoeft maar een beetje druk uit te oefenen op het gesprek en elk ongefundeerd verwijt en gedesillusioneerd argument wat tegen tragiek aan schuurt dat tijdens de duur van het gesprek diens omgeving vergiftigd en vervuild heeft stort in elkaar al ware het een aangespoelde walvis die uit elkaar knalt.

Intelligente argumenten die hout snijden zijn in deze tijd en cultuur verworden tot walvissen, ze zijn schaars, bedreigt met de dood en opgejaagd door stompzinnigheid. Als elk geluid wat men niet wil horen publiek afgeschoten wordt, blijft er niets meer over van de vrije samenleving waar wij als land vroeger zo om geprezen werden. Wie zich ten midden van de as van de verloren vrije samenleving nog zal wagen aan dergelijke onderwerpen zal een “moreel” pistool tegen diens hoofd aan gezet krijgen. Wellicht, komt dit over als een onrealistisch en dramatisch aangezet doembeeld, maar het tegendeel is waar.

Door recente gebeurtenissen zoals een Sylvana Simons die letterlijk voorstelt om beledigende meningen en uitspraken te gaan “beboeten” lijkt het rottingsproces van de samenleving, als was het de maag van een aangespoelde walvis, al ingezet. Wel vind ik dat de grenzen die worden gesteld op meningen die overlappen met geweld in de vorm van doodsbedreigingen en geweldsoproepen onveranderd moeten blijven, want waar deze twee overlappen moet zonder twijfel een grens getrokken worden. Overigens kun je je wel afvragen of onze Syl zich zelf ook niet schuldig maakt aan die beledigende meningen die zij zo graag gestraft wil zien worden, want is de zijde kiezen van een partij die Armeense genocide ontkent in principe niet gewoon één grote belediging aan de gehele bevolking van een land, en draagt het afschilderen van windows-gebruikers als achterlopend volk uit de onderste lagen van de samenleving (dit laatste is gedeeltelijk interpretatie) ook niet enige beledigende waarde met zich mee? Om over misplaatste superioriteit puur op basis van gebruik van een bepaald merk hardware maar te zwijgen. Dat appeltje schil ik later. Terug naar het onderwerp. Het is belangrijk dat wij ons bewust zijn van dit proces. De vrije samenleving, waar wij ooit zo om geprezen werden, mogen we niet van ons af laten pakken. We mogen niet weerloos toekijken hoe alles wat we hebben opgebouwd voor onze ogen vergruisd en verstampt wordt en langzaam doodbloed. We moeten in actie komen.

Met woorden.

Zoals deze.

Of die.

Of dat.

Of dergelijke.

Opdat de kracht van satire mag zegevieren. 

Door: Moby Dick