Kort verhaal: Julia
Een kort verhaal van een nieuwe jonge talentvolle schrijfster van 17 jaar bij Kattuk.nl. Eerder (anoniem) gepubliceerd in de eerste editie van het tijdschrift Het Vergeten Kind Talks van januari 2016. Het is een heel heftig verhaal, grotendeels fictie, maar een deel is wel gebaseerd op de werkelijkheid.
Proloog 14 jaar geleden
“Nee lieverd, het houdt nu echt een keer op. Papa heeft het beloofd,” zei mama na een ruzie. Dit keer ging het over het geld dat we niet hadden en het geld dat we wel hadden, ging naar de drugs van papa. Maar het hield niet op. Papa moest zijn drugs hebben. Want anders werd hij weer boos. En wat zou hij de volgende keer doen als hij boos was? Zou hij ons dan wel slaan of zou hij mama dan wat aan doen? Zou hij zijn dreigementen echt waar maken?
“Lieverd, het komt goed. Dat beloof ik. Neem jij Chris nou maar mee naar opa en oma en als jullie straks terug komen, dan hebben we het er niet meer over. Papa was maar een beetje boos. Ook dit gaat wel weer over.” Dit verhaaltje, elke keer weer na die ruzies. Maar op een dag besloot mama dat het nou maar eens klaar moest zijn. Ze wou bij hem weg, maar dat durfde ze niet. Het werd alleen maar erger, hij ging haar bedreigen en nou ja, vervelend doen.
Op mijn achttiende ben ik weggegaan. Op mijn negentiende getrouwd en op mijn twintigste mijn eerste kind. En vorig jaar op mijn vijfentwintigste mijn tweede kind. Ik verberg mijn verleden. Niemand krijgt het te weten. Zelfs mijn man weet het niet.
“Mama, wanneer gaan we naar opa en oma?” “Ik denk morgen, Lizzy.” Mijn lieve dochtertje van 5,5 was tevreden met mijn antwoord, want ze rende weg naar buiten om te kijken bij haar vader die in de tuin aan het werk was. “Papa, papa! Mama zegt dat we morgen naar opa en oma gaan.” “Zo, heeft mama dat gezegd?” “Ja, papa, leuk hé?” “Ja meissie, heel leuk.”
Hij keek mij aan, liep naar me toe en gaf me een kus om van te smelten. Hij zei: “Zo, zo, morgen naar mijn ouders. Ik dacht dat we morgen niet weg zouden gaan?” “Ik weet het, maar ik denk dat je ouders het fijn vinden om Lizzy en Stan te zien. Ach Shawn, zo erg is het toch niet?” “Ik dacht dat je niet zo dol was op mijn ouders?” Ik keek hem aan en zei: ”Weet ik Shawn, maar dat is niks persoonlijks en ze houden van Lizzy en Stan.” Daar hield ik het bij. Hij hoefde nog niet te weten wat ik had meegemaakt. Ik was eigenlijk een beetje bang dat wanneer ik er was, het ze weerhield om boos te worden en te slaan. (Dus ze wilde dat ze boos werden en gingen slaan?)
Binnen ging de telefoon en Lizzy nam op: “Mama, het is voor jou.” “Met Julia.” “Hallo Julia, ik wou vragen hoe het met je gaat?” “Met wie spreek ik?” “Juultje, doe niet zo moeilijk.” Ik hing op. “Wie was dat, Juul?” “Geen idee, iemand die wist hoe ik heet en die wou zijn naam niet noemen.”
Tijdens het avond eten, zei Lizzy: “Mama, waarom heb ik maar één opa en oma? Andere kinderen uit mijn klas hebben er allemaal twee.” “Gewoon, omdat dat zo is.” Ze keek me aan, maar vroeg niet verder. Om zeven uur ging ik haar naar bed brengen. “Zo, welterusten meissie. Slaap lekker.”
Toen ik beneden kwam, zag ik dat Shawn naar de deur liep en open deed. “Hey man, wat leuk om jou te zien! Waarom heb je er zo veel bij je? Ik dacht dat je alleen zou komen.” Ik liep naar de deur om te kijken wie het waren. Het was Shawn zijn jongere broertje Jonas. “Hey Juul!” “Hoi Jonas, wat doen jullie hier?” “We hebben net een wedstrijd gewonnen en wilden dat vertellen, maar we dachten dat het wel gezellig was als we gelijk met zijn allen langs komen. Mogen we binnen komen?” “Vraag maar aan je broer.” En ik liep weer naar binnen.
Vijf minuten later had ik een heel voetbalelftal over de vloer. “Doe een beetje zachtjes hoor, Lizzy en Stan liggen op bed.” Hij salueerde. Ze gingen naar de woonkamer en ik ging iets later. Ik keek naar een jongen die me bekend voor kwam. Ik wist alleen niet waar ik hem van zou kennen. Ik ging naast Shawn zitten. Hij sloeg zoals normaal een arm om me heen. Het maakte hem niet uit wie er bij was. Hij hield onvoorwaardelijk van me en hij vond het niet erg om het te tonen. Ik leunde tegen hem aan.
“Zo, heeft Jo een nieuw slachtoffer gevonden?”, vroeg Shawn doelend op de jongen die er normaal niet bij was. Voor Jonas wat kon zeggen, stond Lizzy in de deur opening. “Hey!” “Hallo, ome Jonas. Mama en papa, er zit een monster in de kast. En hij praat tegen me. Hij zegt dat ik niet naar bed mag, omdat hij me anders pijn gaat doen terwijl ik slaap.” De jongens die er zaten begonnen te lachen. Shawn keek die jongens woest aan. “Moet papa dat monster wegjagen?” Lizzy knikte: “En mama moet ook mee, dat mag toch wel, papa?” “Natuurlijk!” Hij trok me overeind van de bank en we brachten haar samen naar bed. Toen we beneden waren, begon Shawn tekeer te gaan tegen die jongens .”Zijn jullie gestoord? We hebben het hier over een vijf jarig kind. Ja, die gelooft nog in monsters en jullie zijn zo idioot om te gaan lachen. En..” “Shawn, genoeg alsjeblieft.” Ik keek en zag een van de jongens met zijn handen over zijn oren. Hij leek bang voor Shawn. Ik liep naar hem toe en hurkte voor hem neer. “Hey, het is goed. Oké? Hij doet niks. Er is niks om bang voor te zijn.” Zo ging ik nog even door. Tot hij me geloofde.
“Willen jullie wat drinken?” Ze wilden allemaal wel een biertje, behalve Shawn en die jongen. Ik ging naar de keuken en toen ik terug kwam en iedereen zijn drinken had gegeven, ging de telefoon weer. Ik nam op. “Juultje, niet ophangen! Niet nu ik je net weer heb gevonden.” “Jezus, jij weer. Wie ben je?” “Juultje, wat vroeg ik nou? Doe niet zo moeilijk!” “Ik vraag het nog één keer voor ik weer ophang, wie ben je?” “Juultje, lieverd. Doe dit nou niet!” Ik hing weer op. “Was het weer die gast van vanmiddag?” Ik knikte en zei: “Jongens, ik ga naar bed, ik ben kapot.” Shawn liep naar me toe en fluisterde in mijn oor: “We hebben het er morgen nog wel over.” Ik knikte weer en ging naar bed.
Rond twee uur kwam Shawn ook naar bed. En om vijf uur begon Stan, mijn anderhalf jaar oude zoontje, te huilen, want hij had honger. Ik ging eruit om hem eten te geven. De telefoon ging weer. Ik liep naar beneden en nam op. ”Met Julia.” ”Goedemorgen, sorry dat ik zo vroeg bel, maar er is een man binnen gekomen en die zegt dat hij je vader is. Julia, jij hebt toch geen ouders meer?” Het was Chase, de politie chef en een vriend van Shawn. ”Dat kan inderdaad niet, Chase, mijn ouders zijn al heel lang dood. Zeg tegen die man dat hij niet zulke rare verhalen moet vertellen. Chase, ik ga weer naar bed,” en ik hing op.
Ik begon te huilen en ging op de bank zitten. Shawn kwam een kwartier later de kamer in lopen en zag me zitten. Hij kwam naar me toe, hield me vast en fluisterde lieve dingen tegen me zoals: “Het komt wel goed. We komen er wel uit en ik hou van je.” Ik zakte tegen hem aan. Na een halfuur was ik weer rustig.
”Lieverd, wie was dat aan de telefoon?” ”Het was Chase. Er is een man binnen gebracht en die zegt dat hij mijn vader is.” Shawn keek me aan, maar vroeg niet verder, want hij wist dat praten over mijn verleden me pijn deed. ”Het kan niet, het mag niet. Het kan maar twee dingen betekenen; of hij heeft me gevonden of Chris is weggelopen. Stel dat Chris me gevonden heeft en papa heeft Chris dan weer gevonden. Dan weet hij waar we wonen.” Hij keek me aan en zei: ”Laten we er maar voor het gemak vanuit gaan dat het niet om je vader gaat, maar om een verstrooide man. Als hij het wel is, dan verzinnen we wel wat. Weet je wat? Ik neem vandaag vrij en we gaan samen met Jonas naar de wedstijd.”
Hij had het over de voetbalwedstrijd van Jonas en zijn maten. Ik knikte, de kinderen konden wel naar zijn ouders toe. ”Bedankt dat je nog nooit verder hebt gevraagd.” ”Juul, ik kan nu al zien dat het je pijn doet. Ik hou van je zo als je nu bent. Ik zou je nooit tot dingen dwingen waar je niet tegen kan. Vergeet dat nooit meer,” en hij zoende me. Daarna liep hij naar de telefoon en belde zijn baas om te zeggen dat hij vandaag niet zou komen werken, omdat zijn broertje een belangrijke wedstrijd had.
Om tien uur haalden we de kinderen uit bed en om twaalf uur brachten we hen naar Shawn zijn ouders. Om één uur stapte we weer in de auto met Jonas om naar de wedstrijd te rijden. Het was zaterdag en dan gingen we bijna altijd met Jonas naar het voetbalveld. Hij is net achttien en heeft nog geen rijbewijs. Hij speelt bij een amateur clubje en daar komen vaak scouts kijken. Vandaag ook weer.
We stopten bij de club en Jonas ging naar de kleedkamer en wij naar de tribune. Er kwam een jongen op ons af lopen. Hij begon te praten: ”Zo Julia, je bent vast heel trots op hem?” ”Wacht even, wie ben je?” ”De beste vriend van Chris, Jonatan” ”Jonatan de Wit?” Hij knikte. ”O, Jonatan ik.. waarom ben je hier?” ”Omdat Chris hier speelt vandaag en hij er een vertrouwd iemand bij wou hebben voor het geval dat je pa hier…” ”Juul?”
Ik keek Shawn aan. ”Gaat het?”, vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd en vroeg aan Jonatan: ”Waar is Chris?” ”Die komt in de pauze hierheen”. Ik knikte en wou weglopen, maar Shawn hield mijn hand vast en fluisterde in mijn oor: ”Het blijft je broertje. Kijk wat er gebeurt en dan zien we verder, oké? Kijk sowieso naar hoe hij is geworden.” Ik knikte.
Ik kreeg niet heel veel mee van de wedstrijd. Jonas en nog een jongen, die ik al eerder had gezien, kwamen naar ons toe lopen. Jonatan liep op de jongen af en fluisterde wat in zijn oor. De jongen keek me aan en zei niks. ”Hey broer, wat vond je van de eerste helft?” ”Jonas, hou je kop!” ”Chris?” “Julia?” Ik knikte en hij begon te huilen. Ik liep in een reflex op hem af en hield hem vast, net als vroeger.
”Chris, het komt wel goed, dat beloof ik.” ”Ik geloof je niet, je had beloofd om nooit weg te gaan. Je hebt mij en mama in de steek gelaten. Je liet ons alleen met hem. Hij heeft geprobeerd mama dood te maken.” ”Ik weet dat ik het had beloofd, maar er is toen wat gebeurd waardoor ik weg moest.” ”Wat is dan zo belangrijk dat je weg gegaan bent zonder wat te zeggen?” ”Hij had me verkracht, vanaf mijn zestiende, bijna elke week. Hij probeerde het elke avond. Sorry, maar ik kon het niet. Als ik het niet toe liet, dan zou hij jou en mama vermoorden. Niemand zou me geloven, daar zou hij voor zorgen. Ik moest weg. Ik was verdomme zwanger. Ik heb het weg laten halen en ik ben niet meer terug gekomen.” Alle jongens keken me aan. Er stond niemand in de buurt. Alleen de jongens konden mij hebben gehoord. Shawn zag er boos uit. Ik merkte niet dat de tranen over mijn wangen rolde, tot Shawn me optilde en me vasthield. Hij zei niks, maar dat hoefde ook niet. Ik wist dat hij boos was.
”Jongens, ik neem Juul mee naar huis en daarna neemt Jonas jullie straks mee naar ons huis. Dan hebben we het er rustig over, na de wedstrijd.” De jongens knikten. Shawn nam me mee naar de auto. Hij belde zijn ouders om te vragen of de kinderen vandaag en morgen konden slapen bij opa en oma. Dat was goed, dus we reden gelijk door naar huis. We liepen naar binnen. ”Juul?” Ik durfde hem niet aan te kijken ”Juul? Kijk me aan!” Ik keek hem nog steeds niet aan. Ik wou niet de afgunst in zijn ogen zien. Geen medelijden en geen woede, omdat ik het niet had verteld.
”Juul, ik ben niet boos op je. Echt niet! Ik houd nog steeds van je. Juul, je bent niks veranderd. Je bent nog steeds dezelfde vrouw van vanochtend en vannacht. Ik houd nog steeds van je.” Nu pas durfde ik hem aan te kijken. Ik zag dat hij het meende. ”Ben je niet boos, omdat ik je het nooit verteld heb?” ”Nee Juul, dat zou niet eerlijk zijn. Ik heb vanochtend nog tegen je gezegd dat ik je niet zou dwingen om het te vertellen. Ja, ik had gewild dat het op een andere manier was gegaan en niet op het voetbalveld, maar dat is nou eenmaal ook gebeurd.”
”Mijn vader gebruikte drugs, echt alles. We hadden nooit geld, dat ging gelijk op aan drugs. Het was bijzonder als we ’s avonds eten op tafel hadden staan. Mijn moeder beloofde elke keer na een ruzie dat het de laatste keer was. Dat papa die zooi niet meer zou halen, maar nog geen week later hadden ze weer ruzie over geld. Papa sloeg eigenlijk nooit, of hij moest heel boos zijn. Hij heeft me heel vaak verkracht en op mijn achttiende merkte ik dat ik zwanger was. Ik heb het midden in de nacht weg laten halen en toen kon ik kiezen, ga ik terug of ga ik voorgoed weg? Ik heb besloten om weg te gaan en nooit meer terug te komen. Ik kon niet blijven en toen leerde ik op de avond dat ik wegging jou kennen. Het heeft me ervan tegengehouden om terug te gaan, nou ja en de rest weet je. Ik wist niet dat mensen een goed huwelijk konden hebben, maar met jou weet ik dat je echt van me houdt. Ik weet dat als ik bij je ben dat ik niet bang hoef te zijn.”
Ik keek hem aan dat ik klaar was. Ik zag medelijden in zijn ogen, maar ik zag dat hij nog steeds van me hield. Hij liep op me af en gaf me een hele dikke knuffel. ”Ik vind het fijn dat je me het hebt verteld, echt waar. Ik houd inderdaad nog steeds van je, dat verandert niet.” We gingen naar de kamer en we gingen op de bank zitten met de tv aan. We deden even alsof er niks aan de hand was.
”Shawn?” ”Ja, Juul?” ”Het was mijn vader die aan het bellen is, want hij is de enige die me Juultje noemde.” Hij keek me aan en zei ”Ik beloof je dat je vader je nooit meer wat zal doen.” Hij hield me stevig vast.
Een uur later ging de bel. Shawn ging open doen en deed gelijk de tv uit. Vijf minuten later kwamen hij, Jonas en Chris binnen lopen. Ze keken me aan. ”Willen jullie wat drinken?”, vroeg ik. Ze knikten. We namen cola. Ik ging naar de keuken, toen er weer werd aan gebeld. Ik liep naar de deur en deed open. Daar stond Crista voor de deur, dat is de vrouw van Chase. ”Hey Crista, kan ik wat voor je doen?” ”Misschien, Bella, mijn Kuvasz heeft pups gekregen, maar we kunnen ze niet houden. Willen jullie misschien een pup? Aangezien jullie kleine kinderen hebben.” ”Je verrast me, maar ik ga het even aan Shawn vragen. Shawn, kom eens!”, riep ik naar de woonkamer. ”Wat is er, Juul?” ”Willen we nog een hond, een Kuvasz?” Shawn kwam naast me staan en keek naar Crista. ”Ja, we willen er zelfs twee, als ze alle prikken en zo hebben gehad. We geven je er vijftig euro voor, is dat oké?” ”Shawn, jullie hoeven er niet voor te betalen.” ”Oké, dan nemen we er drie voor vijfenzeventig euro of wil je er honderd euro voor?” Ik keek hem aan. ”Drie? Shawn, dat kan toch niet?” ”Jawel, Juul, ik heb namelijk een idee. Ik krijg huisdieren vergoed van mijn werk. Ze hebben hier een goed huis. We hebben ruimte genoeg in het weiland achter het huis. Nou, vijfenzeventig of honderd euro?” ”Doe dan maar vijfenzeventig euro, vijfentwintig per pup.”
Toen we afscheid hadden genomen en de deur dicht hadden gedaan, keek ik hem aan en hij beantwoordde lachend mijn blik. ”Het zijn waakhonden, die beschermen je tegen je pa.” ”Shawn, wat slim van je. Zou je het ook goed vinden als ik Chris hier onderdak aanbied? Dan hoef ik me geen zorgen te maken over of pa hem gevonden heeft? We hebben toch vanaf morgen waakhonden.” ”Hey, dat is een goed idee! Dan hebben we iemand om met Lizzy te spelen.” Ik knikte. ”Juul, dat gaan we doen. We bieden hem hier onderdak aan. Kom, laten we nu naar binnen gaan.”
We gingen naar binnen en we zagen dat Chris op de bank in slaap was gevallen. ”Sorry Juul en Shawn, ik probeerde hem wakker te houden, maar hij wou gaan liggen met zijn ogen dicht en toen sliep hij. ” ”Geeft niks Jonas, hij heeft zijn slaap hard nodig. Jonas wil je hier vannacht blijven slapen?” ”Ja, Juul graag! Dan hoef ik niet met mijn ouders een spelletje te doen. Maar hoe moet het dan met Chris? Hij kan dan nergens heen.” ”Ik heb een idee, maar dat ga ik niet met jou bespreken.” ”Wat voor idee dan, Julia?” Ik draaide me om en keek in Chris zijn ogen. ”Nou, Shawn en ik wilden je onderdak aanbieden hier. Dan kan je hier bij mij, Shawn, onze kinderen en onze waakhonden blijven wonen, dat zouden we heel erg fijn vinden.”
”Hey Juul, één ding, je hebt geen hond”, zei Jonas. ”Jo, houd je kop nou eens! Julia en Chris zijn aan het praten.” Shawn zag er niet heel boos uit, maar aan zijn stem kon je horen dat hij serieus was. ”Julia, meen je dat? Kan ik hier echt blijven?” ”Ja Chris, dat meen ik echt, je bent mijn broertje. Ik moet je beschermen en ik had je mee moeten nemen, maar ik was van plan om die avond terug te gaan. Ik ging met een vriendin uit en ik leerde Shawn kennen. Ik was gelijk verliefd. Ik wou bij hem blijven, dus we zijn gaan daten. Een jaar later zijn we getrouwd en nog een jaar later kreeg ik mijn eerste kind en vijf jaar later mijn tweede kind. Ik ben gelukkig nu. Ik houd van Shawn en ik ben gek op mijn kindjes, Lizzy en Stan. Ik wil dat je ze leert kennen, ze zijn geweldig. Je bent mijn broertje, dus zullen ze jou ook oom noemen, dat doen ze ook met Jonas.” Hij knikte, maar zei niks.
”Ik heb nog een vraag. Weet pa waar je bent?” ”Dat weet ik niet. Ik ben bang van wel, maar ik heb mama in de steek gelaten. Ik ben weggegaan met Jonatan. Hij wou dat ik wegging om jou te zoeken en ik heb je gevonden. Je biedt me zelfs onderdak aan. Bedankt.” Ik keek hem lachend aan. ”Wat we op het voetbalveld en hier hebben besproken, krijgt verder niemand te weten. Als pa hier komt en ik heb het in de gaten, geven we hem gelijk aan.”
De jongens knikten en Shawn vroeg: ”Komt de rest ook vanavond? Want jullie hebben gewonnen, dus dat gaan we vieren. Dat doen we hier, zodat Juul en Chris het huis niet uit hoeven.” We knikten en om acht uur stond het elftal voor de deur. Ik liet ze binnen. Ik zag een donkere auto langsrijden, maar ik lette er verder niet op. We gingen binnen zitten en om tien uur ging de bel weer. Ik deed open en ik zag mijn vader en zijn vrienden stan, met geladen geweer. ”Zo Juultje, laat je ons niet binnen?” ”Nou, liever niet. Ik heb al bezoek.” ”Het was geen vraag, ik dwing je om me binnen te laten.” Ik gehoorzaamde. Dat was niet zo moeilijk met de loop van een geweer voor je neus. Ik liep naar de woonkamer. ”Shit, Juul”, hoorde ik Shawn vloeken. ”Als mijn kinderen meekomen, laten we jullie gespaard. Chris opstaan!”
Toen hij dat niet deed, schoten ze in de muur. Ik voelde een pijnscheur door mijn been gaan. Ik werd op de grond getrapt. Ik zakte in elkaar en hield me (ondanks dat het bijna onmogelijk was) groot en begon niet te huilen. Dat zou hem alleen maar bozer maken. ”Laat Julia los, ik meen het!” Ik zag Shawn woedend opstaan. Hij was niet bang voor het geweer en liep de kamer uit. Ik wist wat hij ging doen. Hij ging Chase bellen. Die zou hier met een kleine tien minuten zijn. Ik zou het tot dan moeten volhouden. ”Wil je niet weten wat er met je kind gebeurd is? Die… die van jou? Ik heb het weg laten halen. Ik ben die avond uitgegaan en ik heb mijn vriend leren kennen. Ik ben getrouwd en heb twee kinderen. Ik weet nog dat je zei dat elke vader, die van zijn kind houdt, zijn kinderen zo behandelt als jij deed. Maar Shawn heeft mijn kinderen nog nooit wat gedaan en mij ook niet. Hij houdt van me. Jij daarentegen niet. Laat me nu los en rot op!”
Ik kreeg hiervoor een paar klappen in mijn gezicht, maar ik gaf geen kik. Dit was normaal. ”Juultje, houd je mond nou eens dicht. Je bent veel knapper als je je bek houdt. Lieve meid, ik houd van je. Daarom deed ik wat ik heb gedaan, ik heb je nooit mishandeld. Je hebt alleen een paar liefdevolle tikken gekregen. Ik houd nog steeds van je en ik maakte me zorgen dat je dood was, dus ik ben naar je gaan zoeken en ik heb je gevonden.”
Ik keek hem aan en ik zei: ”Houd zelf je bek! Je weet niet eens wat je loopt te roepen. Je hebt nooit van me gehouden en dat interesseert me niet. Ik heb nu iemand die van me houdt en dat is meer dan genoeg. Ik hoef jou niet. Je bent mijn vader niet, niet meer, ik ben niet bang voor je.” Dit leverde me nog een paar klappen op. Voordat hij nog een keer kon slaan, werd hij weg getrokken door Chase en zijn team. Ze werden in de boeien geslagen en weggevoerd. Ik stond op, rende naar Shawn, viel in zijn armen en begon te huilen. Hij hield me vast en fluisterde lieve dingen in mijn oor. Chris kwam achter me staan en wreef over mijn rug.
We stuurden de jongens van het elftal naar huis. Daar had ik nu echt geen zin meer in. We gingen naar bed en de volgende dag, kwamen de Kuvasz. We noemden ze Alice, Eva en Chloe. We haalden de kinderen op en vertelden hen dat mijn broertje voorlopig bij ons bleef en dat we drie honden hadden.
Epiloog
Zo, dit was mijn verhaal. Ik heb het zo verteld, zoals het was gebeurd. Ik ben niet blij met wat er is gebeurd. Maar Shawn en ik zijn nog steeds gelukkig samen. Lizzy weet nu wat er gebeurd is, we hebben het haar verteld toen ze 16 werd. Stan weet het nog niet en dat gaan we zo laten. Tot hij oud genoeg is om het te weten. Met de hondjes gaat het ook goed. Chris is uiteindelijk op zichzelf gaan wonen samen met Cindy, zijn vriendin. Ze zijn een jaar geleden getrouwd en hebben een kind samen, Jonny. Ook zij zijn gelukkig samen. Ik hoop dat je het leuk vond om mijn verhaal te lezen.
Berichtje van mij
Ik hoop dat je het leerzaam vond om Julia’s verhaal te lezen. Er is een hoop van verzonnen, maar niet alles. De stukken over verkrachting en mishandeling zijn verzonnen. Maar verder is er ook een hoop wel gebeurd, maar niet zoals ik het heb opgeschreven.
Door: Anoniem
Herken je jezelf in het bovenstaand verhaal of in één van de situaties of ken je zo’n soort situatie uit je omgeving?
Bedenk dan, je staat er niet alleen voor!
Er zijn meerdere personen en instanties die je kunnen helpen. Je kan terecht bij je huisarts, je zorgcoördinator op school of bij een jongerenwerker uit je buurt.
Er zijn hier ook een paar sites waar je meer info kunt vinden en die je kunnen helpen:
Geen reacties