Blog

Column: “Gedraag je volwassen met de eerlijkheid van een kind.”

Column door Marten Zwaan

Waarom mag ik tegenwoordig niks meer zeggen? Alles is volgens bepaalde regels, zelfs ik word aangesproken over mijn mening in mijn columns. Waarom is een mening geven zo moeilijk?

Op de een of andere manier trek ik discussies aan. Het zal je dan ook niet verbazen dat ik geregeld een goede discussie heb. Vaak krijg ik tijdens die discussies één ding te horen: waarom heb jij daar een mening over, je hoort toch niet bij die groep? Om een voorbeeld te geven, momenteel schrijf ik aan een column over make-up. Dat hoorden een paar dames, en die vinden niet kunnen dat ik over meiden dingen schreef. Volgens hen mocht ik er geen mening over hebben want ik gebruikte geen make-up. Ik vind dat heel erg om te horen, waarom mag ik daar geen mening over hebben?

Ik hoef niet werkzaam te zijn in de zorg om daar een mening te hebben. Voor die mening praat ik met veel andere mensen die daar wel in werken. Het is niet dat die mening opeens uit de lucht komt vallen. Natuurlijk er zijn onderwerpen waar je geen mensen over spreekt, omdat niet heel je leven bestaat uit politiek. Dat neemt niet weg dat je daar geen mening over kan hebben.

De mening van een kind

Eigenlijk kunnen we in veel dingen leren van kinderen. Nu denk je waarschijnlijk hoe kom je van een mening hebben over make-up bij kinderen. Dat heeft een best wel simpele reden. Als we iets kunnen leren over meningen moeten we kijken naar kinderen. Ik zie je nu moeilijk naar je scherm staren, maar hieronder leg ik het even uit.

Op zondagen geef ik zondagsschool, daar zijn elke week weer een lading kinderen van elke leeftijd. Iets wat ik van hen geleerd heb is de eerlijkheid die je kan hebben. En dat leerde ik op een best wel pijnlijke manier. Zondag kwam er een van die jochies naar me toe en die zei doodleuk: “meester waar is u bril (ik had vanwege het warme weer een zonnebril op, dus in het lokaal droeg ik geen bril), u ziet er anders uit. Hierop vroeg ik gelijk aan hem, “ziet er zeker een stuk beter uit zonder bril”. Hij keek me recht aan en zei: “Eigenlijk ziet u er slechter uit…”

Ik schoot gelijk in de lach, wat een lef had die jongen. Maar toen kwam het besef, hier moet ik over schrijven want er zit een wijze les in. Wij durven niks meer tegen elkaar te zeggen. Daarnaast is het uit den boze om over een gevoelig onderwerp te vertellen/schrijven. Waarom kunnen we niet zijn zoals dat jochie? Met een eerlijke mening en niet schamend over wat we tegen elkaar vertellen.

Ik hoor de berichten al komen deze week: “je zegt altijd volwassen te zijn, en nu moeten we kind zijn”. Er zit een duidelijk verschil tussen die dingen. Al maak ik het mezelf niet makkelijk met deze column. Als ik nu een conclusie moet trekken zou ik zeggen: “Gedraag je volwassen met de eerlijkheid van een kind.” Zo simpel kan het dus zijn.

Door: Marten Zwaan