Blog

Column: Dansen in de bossen

Door: Marten Zwaan

Wat ik vanavond gedaan heb verbaasd mezelf ook. Het is op het moment half 10 in de avond en ik rij momenteel door de provincie Gelderland. Normaal gesproken zou ik nu al langzaam mijn laptop dichtslaan en mijn tanden poetsen. Nu doe ik dat niet, ik heb namelijk wat waanzinnigs gedaan en dat moest ik delen.

Na een lange reis stond ik daar, voor de ingang van een bos. Voor me een kleine ruimte met grind. Daarop stonden slordig vier auto’s geparkeerd. In de verte zie ik een mountainbiker aan komen scheuren.

Bij een gele bus staan allemaal mensen, van ver ziet het er een beetje raar uit. Dichtbij komend helemaal niet. Die bus is het begin, het begin van een tocht, een tocht door de bossen.

Voor de mensen die nu denken: Marten je bent gek geworden, dat ben ik niet. Al hoewel nog niet, je weet nooit wat er kan gebeuren in de toekomst. Nu dwaal ik weer af, waarom begin ik zo dichtend? Dat is om de sfeer te pakken, ik kwam aan in de bossen voor een interview en dit verwachte ik niet. Zoveel blije mensen stonden daar allemaal met een glimlach op hun gezicht. Toen ik daar stond werd me gelijk een koptelefoon aangeboden. Uit de koptelefoon speelde keiharde, vrolijke nummers.

Na 10 minuten gingen we het bos in, daar begon iedereen opeens te dansen. Daar keek ik wel van op. Het was een raar gezicht om mensen te zien dansen zonder zich tegen te houden, en zonder zich te schamen.

Het waren voornamelijk oudere mensen. Er was geen een jongere bij. Het was intrigerend om te zien hoe hun gewoon schijt aan alles hebben. Er zijn weinig momenten in mijn leven dat ik met open mond sta te kijken dit was daar een van.

Maar… waar waren de jongeren? Na een beetje te vragen kwamen de antwoorden. Er zijn wel studenten maar niet hier.

Nu een vraag aan de studenten, waarom zijn jullie er niet? Waarom dansen jullie niet in het bos… Ik denk dat ik het weet, dat kan ik in een woord samenvatten: schaamte. Jongeren zoals ik zijn bang voor alles. We zijn alleen maar bezig hoe wij de beste kunnen zijn, en we pushen elkaar om de beste te zijn. Waarom kunnen wij niet schijt hebben aan sommige dingen in het leven?

Nu ga ik het voor veel mensen heel persoonlijk maken. Veel gaan nu zeggen: we hebben schijt aan alles, we denken voor onszelf, of we denken ‘out of the box’. De grap is dat iedereen dat nu zegt. ‘Out of the box’ denken is eigenlijk in the box denken. We zijn allemaal hetzelfde, hiervoor hoef ik alleen maar een korte blik te richten op Instagram. Allemaal dezelfde houding, en allemaal die extra voyante stijl.

Stop gewoon met dit alles, wees jezelf. Heb schijt aan de fucking wereld en ga dansen tussen de bomen. Waar je danst tussen de bomen kun je niet wonen, maar wel dromen.