Blog

Blog: Werk zoeken is een baan op zich! Door: Kpiet

Deel 2 van de zoektocht naar werk door Kpiet. Deel 1 HIER

Werk zoeken is een baan opzich. Ja zo gaat het bijna voelen. 8 uur lang een (tijdelijke) baan zoeken, eindigde in een nacht niet slapen en Koppijn als de ziekte! Maarrr wel wat gevonden!

Dacht ik.. JAMMER JOH! Nu ben ik ongeveer 3 maanden bezig om iets te zoeken, gelukkig wel een 4 weken bij postNL aan de slag geweest bij de pakketpost. Geinig werk alleen de tijden zaten niet echt mee van 3.15 ’s ochtends tot 10 uur. Het verdient en het was gezellig, dat is belangrijk.

 

3 maanden en welgeteld 48 sollicitaties verder. Inschrijvingen bij uitzendbureau’s niet mee gerekend. Ik heb denk ik van 10 een nee gekregen. Van 4 op gesprek geweest. En de rest is ook maar te beroerd geweest om een antwoord terug te sturen. Een familielid van mij moet zelf ook mensen aannemen enzo, en zelfs die ziet dat het gewoon zo slecht gaat dat mensen die eigenlijk net als mij meer praktijk kennis hebben dan theorie, niet meer aan de slag komen. Overal wordt een diploma geeist. Ja dat is natuurlijk logisch! Maar wat ook zo is, is dat mensen met juiste kennis van of een beter technisch inzicht (want je gaat me niet vertellen dat iemand die 4 jaar op school zit direct beter is in praktijk dan diegene die het al 4 jaar doet. Uiteraard ligt dat wel aan de soort baan). Wat voor mij dus geld. Maar ach. Zo kan iedereen wel even doorgaan. Want het is niet alleen ik thuis maar ook andere duizenden mensen.

Dus heb ik het maar even anders gedaan en ben ik maar kleine kinderen gaan laten schrikken. Scare-Actor. Nu halloween voorbij is zit ik weer zonder baan…

Gelukkig bieden Scum en Kattuk.nl wel de kans om in iedergeval iets te doen en blijf ik toch lekker bezig.

OJA! Ik ben natuurlijk bij 6 uitzendbureau’s ingeschreven en zelfs die hebben het moeilijk. De vraag is groter dan het aanbod. En tijdelijk gaat ook niet want er zijn te veel mensen die toch even wat tijdelijks willen doen voor het dagelijkse brood op de plank.

Kortom het is kommer en kwel in de banenwereld. En wat ik ook gemerkt heb is dat ik inderdaad te kieskeurig ben. Net als bij PostNL wat ik deed, wil bijna niemand want het is hersendodend en simpel werk (de welbekende polenbaantjes) en zoals elke bijdehande nederlander voelt zich daar te goed voor… Net als ik. En dan nog lopen zeuren dat al die buitelanders onze banen inpikken. Is misschien wel zo. Maar er niemand van ons die het wil doen en zij wel… Mij lijkt het dus dat de schuld gewoon bij onzelf ligt en niet bij “die Buitenlanders”. Dus moet ik mijn ideeën over werk maar is even bij gaan stellen en het sowieso accepteren dat ik uberhaubt wat heb om te doen en geld te verdienen.

Zelfs na 4 weken even aan de slag te zijn geweest, zit ik nu weer achter de pc en typ ik dit stukje na het huis te hebben opgeruimt, stofgezogen, afgewast enz. Enz. Ouders weekje weg geweest je kent het wel. Maar na dat ik klaar was weer even op de werkzoekwebsites gaan zitten kijken en diezelfde 1000de vacatures die er al 3 maanden staan maar is even gaan bekijken. Hey! Iets nieuws! SOLLICITEREN! En dan wachten we weer op antwoord, en verder met zoeken.

Een blog?  een verhaal of een eigen interpetatie van iets?  In ieder geval is dit iets van mij, wat je leuk vind of niet en commentaar is gewenst 😉